Η Ίμβρος είναι νησί του Βορειοανατολικού Αιγαίου και βρίσκεται σε απόσταση 14 ναυτικών μιλίων από την είσοδο του Ελλησπόντου ενώ γειτονεύει με τα ελληνικά νησιά της Λήμνου και της Σαμοθράκης από τα οποία απέχει δέκα και δώδεκα μίλια αντίστοιχα. Αποτελείται από βουνά και λόφους που σχηματίζουν πολλές κοιλάδες και έχει δύο εύφορες πεδιάδες. Έχει πολύ πλούσια υδάτινα αποθέματα υψηλής ποιότητας και η θάλασσα που την περικλείει θεωρείται από τις σημαντικότερες περιοχές σε αλιεύματα στο Αιγαίο Πέλαγος.

Οι κάτοικοι της Ίμβρου σε όλη την διάρκεια της Ιστορίας υπήρξαν αποκλειστικά ελληνικής καταγωγής όπως μαρτυρούν οι ιστορικές πηγές και η ζωντανή παράδοση και πολιτιστική κληρονομιά των Ιμβρίων. Η Ίμβρος αρχικά αναφέρεται στην Ιλιάδα του Ομήρου. Αργότερα, μετά τους Περσικούς Πολέμους, αποικίζεται από τους Αθηναίους οι οποίοι ιδρύουν εκεί τον «Δήμο Αθηναίων τον εν Ίμβρω». Η ιστορία της Ίμβρου παραμένει συνδεδεμενη με αυτή της Λήμνου καθ’όλη την διάρκεια της Ρωμαϊκής, της Ελληνιστικής και της Βυζαντινής περιόδου καθώς και της Οθωμανικής κατάκτησης. Καταλήφθηκε στον Βαλκανικό Πόλεμο του 1912 από τον νάυαρχο Π.Κουντουριώτη μαζί με τα υπόλοιπα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και εντάχθηκε στον Νομό Λέσβου. Μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1919-1922 παραχωρήθηκε στην Τουρκία το 1923 με την Συνθήκη της Λωζάννης.